Galeria Niepoprawnych Panien Młodych: Agata

Historia Agaty:

Nie zakładaliśmy deszczu, w sumie jako jedynej rzeczy nie przewidzieliśmy tego, że będzie lało jak z cebra i to przez cały dzień i wieczór.

Ślub i wesele było dokładnie takie jak chcieliśmy i jak sobie zaplanowaliśmy - bez białej sukni, bez "zasiadanych" stołów, bez orkiestry, bez samochodu, którym jechalibyśmy do ślubu.

Chcieliśmy, żeby było najpiękniej dla nas, zgodnie z naszym gustem, wrażliwością i estetyką.

Zaprosiliśmy gości na wesele do Muzeum Inżynierii Miejskiej, gdzie całą infrastrukturę musieliśmy zbudować od podstaw, wynająć stoły, krzesła, parkiet, oświetlenie i nagłośnienie, zaangażować zewnętrzny catering, bary i obsługę (najlepsze na świecie!). Goście mogli wybierać z menu podanego na suto zastawionych szwedzkich stołach, a napoje i alkohole serwowane były przez barmanów, z zastrzeżeniem, by alkohol nie był wydawanych w butelkach do stołów. Wszyscy goście przyklasnęli pomysłowi.

Na wesele pojechaliśmy zabytkowym tramwajem czekając na niego przez 15 min w ulewnym deszczu - bo nasz tramwaj się popsuł, a podstawiony skład zabrał nas w przeciwnym kierunku, bo tramwaje jak wiadomo mogą zawracać tylko na pętlach - zatem mieliśmy bonusowy czas i przygodę :)

Ślub był dla nas bardzo ważnym i bardzo naszym przeżyciem. Dla mnie ogromne znaczenie miał fakt, że obrączki podawała nam moja córka. Życzenia w deszczu sprawiły nam ogromną radość, bo dopiero wtedy zobaczyliśmy wszystkich ludzi, którzy byli z nami w kościele, tych dawno niewidzianych przyjaciół i tych, którzy na co dzień towarzyszyli nam w przygotowaniach.

W zaproszeniu zaznaczyliśmy, że nie chcemy kwiatów, a gotówkę, którą goście planowaliby na nie przeznaczyć, przekażemy na Dom Małego Dziecka. Goście w 100% zastosowali się do prośby, dzięki czemu nie targaliśmy ze sobą wiaderek z kwiatami, a udało nam się wspomóc dzieci całkiem rozsądną kwotą, która mamy nadzieję, choć trochę, pomoże im w zmaganiach z codziennością.

Na weselu bawiliśmy się najlepiej na świecie i do prawie piątej, pożegnaliśmy ostatnich gości i podziękowaliśmy firmie cateringowej, która spisała się na 6 pomagając nam w organizacji. 

Moglibyśmy przeżyć to jeszcze raz, tylko już bez tak ogromnych emocji, choć pewnie nie byłoby to wtedy tak bardzo urocze i podniosłe.

Nie rozpisuję się bardziej, nie ma sensu pisać o tym jak wiele znaczy dla nas fakt, że mogliśmy dzielić się naszą radością z ważnymi dla nas ludźmi. Jak bardzo cieszyło nas to, że absolutnie wszystkim spodobała się niecodzienna formuła, miejsce i nasze rozwiązania. To był najpiękniejszy dzień dla nas, jesteśmy absolutnie szczęśliwi.

Jak piszą znajomi i jak mówi włoskie przysłowie: sposa bagnata sposa fortunata! Sto lat dla nas!

Rady dla przyszłych panien młodych:

To jest Wasz dzień, zadbajcie o to, by za 25 lat powiedzieć sobie - och, co to był za ślub!

Zdjęcia: Fotomagoria

Wesele: Muzeum Inżynierii Miejskiej, Kraków

Catering: ModernCatering

Suknia: Salon Madonna - Kraków

Buty: Fejkiel (zamówienie indywidualne)

Hair&Make-up: Alina Krawiec

Kwiaty, wianki: Bukietlove

Tort: Posiłki

Fotobudka: PhotoBoutique

Więcej zdjęć znajdziecie pod tym linkiem.

Kilka słów od NPM:

Wiem, że to straszne, ale... ostatnio mam sentyment do deszczu i jego widok wywołuje u mnie szeroki uśmiech. Tym bardziej, że w połączeniu z płaszczami, transparentnym parasolem i balonami tworzy wyjątkowy klimat.

Ogromnie podobają mi się stroje Pary Młodej. Jej suknia, która jest perfekcyjna (piękne zdobione ramiona i plecy), jego żakiet - idealny na dzień i bardziej elegancki niż garnitur. I to, że pomimo elegancji w strojach cała reszta była lekka (tort, wianki), dopasowana do nich (podróż tramwajem!, nietypowe miejsce na wesele) i podkreślająca ważność osób, które ich w tym dniu otaczały.

Agato, Teodorze, 100 lat dla Was :)