Na co dzień nie przeklinam. Nawet więcej: nigdy nie przeklinam. Ale to myśl tak dziwna, nierzeczywista i nie moja, że bez przekleństwa się nie da (kurczaczek to słodko ocenzurowane przekleństwo) ;)
Co, po prawie 1,5 roku przygotowań uważam za najtrudniejsze i najbardziej nie moje? Wizerunek Panny Młodej. Kupienie sukni? TRAUMA. Szycie sukni? Trauma. Kupienie butów? Z trampkami i innymi "normalnymi" nie było problemu (kolekcjonuje buty pod pretekstem "założę na weselu na 5 min.", jest to bzdurą, jednak miło się tak wkręcać ;)), ale z głównymi na ceremonię już tak. Trauma. Ozdoba do włosów? TRAUMA. Biżuteria? Musi być mała, więc mała trauma. Bielizna? Może choć w połowie jej nie będzie, bo też szykuje się kolejna trauma. Pończochy, bo jednak mam stopy, które obcierają nawet adidasy... Trauma. Chciałam mieć torebkę, chciałam.... ale chyba sobie zaoszczędzę kolejnej traumy...Zdecydowanie większą frajdę sprawia mi myśl o sierpniowym weselu, na którym będę tylko gościem (a zamierzam być wzorowym) :)
Jeszcze do wczoraj miałam wybitnie dobry humor. Co tam ślub, co tam stres... Potem znów zebrałam się w sobie, założyłam ochraniacz na "ego" i postanowiłam zapytać swoje nastoletnie, bliskie i udzielające się okazjonalnie w kościele, kuzynki o to czy mogłyby przeczytać na mszy dwa czytania. Nie mogłyby... I koszmarnie mi przykro... Należę do osób, które dużo robią dla innych, mają z tego ogromną frajdę i (ostatnio, częściej czegoś od innych oczekując) mam problem ze zrozumieniem tego jak można nie mieć frajdy robiąc coś dla mnie?
To jedna z tych sytuacji, gdy mam wszystkiego dość i żałuję, że nie uciekłam na cichy ślub za granicę.
I pozytywniej :)
Mam nowe, "ślubne", marzenie. Takie z nagłego olśnienia, takie... że nawet nie spodziewałam się, że można tak marzyć. I... wow, ono jest realne! Jak się uda, to dowiecie się o co chodzi ;)
Zerkając na mój harmonogram:
1 miesiąc przed ślubem warto:
- ustalić przebieg ceremonii w
kościele/USC oraz przyjęcia weselnego,
- dokupić ostatnie dodatki do strojów,
- udać się na próbną fryzurę i
makijaż,
- odebrać obrączki,
- zaplanować wieczór panieński i
kawalerski,
- zamówić bukiety dla panny młodej i
świadkowej, butonierki dla pana młodego i świadka, kwiaty dla rodziców,
- zweryfikować potwierdzenia
obecności od gości,
- zamknąć listę gości.
Nie jest źle. Pomijając to, że brakuje mi 3/4 dodatków i mam kilka zaległości, to do pełnej realizacji brak mi jedynie ustalenia przebiegu ceremonii w kościele i planu wieczoru panieńskiego :)
