środa, 30 listopada 2016

Jak zadbać o wyjątkowe wspomnienia z dnia ślubu?

twitter
To jest już chyba ten moment w którym mogę Wam potwierdzić, że to prawda - dzień ślubu nie jest magicznym dniem i podobnie jak każdy inny może wylecieć Wam z głowy ;) W przypadku niektórych osób emocje i stres sprawiają, że już dzień po ciężko będzie im przypomnieć sobie poszczególne detale, a nawet ważniejsze momenty tego dnia. A chyba warto pamiętać? Ja pamiętam... zdjęciami, emocjami, relacją z bloga. A Wy?

Jak najprościej i najlepiej zadbać o naszą pamięć?

Dobre relacje i spokój
To najprostszy i najważniejszy punkt. Prawdopodobnie z czasem zapomnicie o wszystkim czego nie uda Wam się zapisać w pamiętniku i czego fotograf czy operator kamery nie zdołają uchwycić. Ale... silnych emocji nie zapomina się tak szybko i gwarantuję Wam, że tak jak niektórzy wspominają zapach ciasta babci, tak Wy będziecie pamiętać te uczucia. I niech zamykają się one w jednym słowie: "szczęście". Bez złości, bez pretensji, bez niespełnionych oczekiwań. Korzystajcie z tego dnia w pełni: śmiejcie się, płaczcie, przeżywajcie.
Trudne? Czasem tak, ale warto o to zadbać.

To co zapisane
Ręka do góry kto lubi pisać? Ja lubię! Pisanie, albo tak właściwie czytanie tego co kiedyś nagryzmoliłam daje mi masę radości. Dlatego wiedziałam, że dla mnie to będzie najlepszy sposób na niezapomnienie (w tym momencie przypomniała mi się końcowa scena z filmu "Pamiętnik" - zawsze warto pisać). 
Co pisać?
Pamiętnik - relację z przygotowań, gdzieś w prywatnym pamiętniku i/lub w świecie wirtualnym. Mnie dziś bardzo bawią moje blogowe wpisy w ramach harmonogramu przygotowań ślubnych, a przecież one i tak przechodziły przez moją solidną cenzurę ;)
List - od niej dla niego i od niego dla niej. List napisany krótko przed ślubem i wręczony tego poranka. Idealny prezent, idealna pamiątka, a także wzbogacona o Wasze uczucia tradycyjna przysięga.
Relację z dnia ślubu - np. do GNPM ;), dla koleżanki, która nie mogła być na ślubie, dla samej siebie.

Zapach 
Jak najłatwiej się uczycie i zapamiętujecie? Warto tę wiedze wykorzystać w przygotowaniu ślubu i wesela. Jeśli macie wyjątkową pamięć do zapachów, to nie pomińcie ich roli w organizacji tego dnia. 
Gwarantuję Wam, że te perfumy prawdopodobnie zawsze będą kojarzyć Wam się z tym dniem.

Pudełko z pamiątkami
Tradycyjnie. Jeśli jesteście sentymentalne, lubicie zbierać ważne dla Was rzeczy (ja nie lubię... cofnij, nie umiem), a potem macie frajdę z ich przeglądania, to zdecydowanie jest to opcja dla Was :) I wyobraźcie sobie teraz... jak zareaguje Wasza wnuczka, gdy za 50 lat przypadkiem na strychu znajdzie skrzynię z Waszymi skarbami :) 

Zdjęcia i film
Niezależnie od tego czy zdecydujecie się na korzystanie z obu usług, jednej, a może żadnej - one mają znaczenie dla zachowania tego dnia w pamięci i niesamowicie to ułatwiają. Polecam zdecydowanie się na choć jedną profesjonalna usługę i dodatkowo, dla urozmaicenia, pozbieranie zdjęć i filmów z komórek od najbliższych osób (to zupełnie inne spojrzenie na Wasz dzień).
Zebrane? Tylko ich nie zgubcie!

poniedziałek, 28 listopada 2016

Kiedy powiedzieć NIE?

dotheaisle
Zastanawiałaś się kiedyś czy przyjęcie oświadczyn to dobry pomysł, czy ślub to na pewno krok we właściwym kierunku, czy… Obserwując hasła po których dziewczyny trafiają na mój blog mam wrażenie, że sporo z nich o tym myśli. To też sprawiło, że i ja zaczęłam myśleć o tym, że czasem jednak warto powiedzieć NIE.

To, że w którymś momencie swojego życia czy w punktach, które wymieniam poniżej dostaniesz "w twarz" i usłyszysz "może lepiej nie", nie oznacza, że to NIE jest za zawsze. Może jest tylko na tydzień, może na miesiąc czy kilka lat, może na zawsze. Na ile? Daj sobie czas, tyle ile potrzebujesz i porozmawiaj o tym z… nim.

Kiedy powiedzieć NIE?

„Nie wiem czy przyjąć oświadczyny/zdecydować się na ślub”
Nie. Nie, ponieważ najprawdopodobniej w tym momencie nie jesteś na ten krok gotowa. To jednak świetny moment na przemyślenie swoich obaw, rozmowę z zaufaną osobą, danie sobie czasu.
Czasem, dla osoby "odrzuconej", "nie chcesz ślubu" znaczy "nie chcesz ze mną być". Warto w takiej sytuacji wyjaśnić to sobie i upewnić się czy oboje chcecie tego samego od związku, a w dalszej kolejności od małżeństwa. I… tak właściwie to po co Wam ono?

Gamofobia
To lęk przed zawarciem małżeństwa, a co za tym idzie nowymi obowiązkami, rolami, oczekiwaniami. Jej przyczynami mogą być: trudności w podejmowaniu decyzji, wątpliwości, obawa przed utratą wolności i niezależności, niedojrzałość emocjonalna, negatywne doświadczenia w przeszłości (np. zawód miłosny, lęk przed zdradą, rozwód rodziców), obawa przez zaangażowaniem  i odpowiedzialnością.
Gamofobię leczy się tak jak inne fobie, korzystając z pomocy psychoterapeuty.

Gdy zakładacie, że ślub naprawi Wasze problemy
Ślub niczego nie naprawia, tak właściwie ślub nawet niewiele zmienia. Jedynie buduje na fundamentach, które już macie.

Chcesz cichego ślubu, aby nikt nie widział, bo…
Masz wątpliwości. Wydaje Ci się, że tak łatwiej będzie Ci uciec, wszystko odkręcić, że ceremonia, a może i małżeństwo, bez świadków będzie mniej ważna…

Chcesz wielkiego wesela, bo marzy Ci się taka impreza
Marzysz o weselu, nie małżeństwie. Bo inni tak robią, bo to fajne, bo jesteś urodzoną imprezowiczką, organizatorką i gwiazdą, bo chcesz się wykazać (dbasz o oryginalność i jakość), bo to Twoje klimaty… I zapominasz o podstawach.

Bo wszyscy inni tak robią, bo rodzina nalega, bo boisz się samotności…
Chyba nie wymaga to komentarza.

Czego innego oczekujecie od małżeństwa
On chce, aby wreszcie "rodzina się odczepiła", ona liczy na jeszcze większą bliskość… On chce stworzyć rodzinę (z dziećmi, domem, wspólnymi finansami), ona boi się utraty wolności… On wyobraża sobie małżeństwo jako wspólne podbijanie świata, a ona marzy o wiciu gniazdka…

Boisz się odpowiedzialności
Nie każdy musi okazać się dorosłym. Czasem jest takim Piotrusie Panem, bojącym się dorosłości, zobowiązań  i odpowiedzialności, stale chodzącym z głową w chmurach, skupionym na sobie, potrzebującym opieki "mamy" i niezdolnym do budowania  partnerskiego związku.

A jaki jest najlepszy powód do ślubu?
Miłość. Dojrzała i szczera. Obustronna i otwarta. Bo nic mniejszego niż wielka miłość nie wystarczy.

piątek, 25 listopada 2016

Kolejne kroki i plan działania... po wybraniu sukni ślubnej :)

Friedatheres
Wybrałaś idealną, wymarzoną, albo "o wreszcie mam to z głowy" suknie ślubną? Najtrudniejsze masz za sobą, ale jest jeszcze kilka szczegółów o których w tej chwili (lub kolejnych, jeśli sprawa nie jest pilna) powinnaś pomyśleć.
 
Daj sobie trzy dni :)
Jeśli nie jesteś na 100% pewna, to odłóż decyzję na kilka dni. Prześpij się z nią, przeanalizuj, może porozmawiaj z najbliższymi o swoim wyborze i odczuciach.

Zrób jej zdjęcie
Jeśli do tej pory nie dostałaś zgody na zrobienie sobie zdjęcia w sukni ślubnej (i nie udało Ci się to z ukrycia), ostro to negocjuj. Przyda Ci się ono do pokazania druhnom, babci, do wyboru dodatków do stylizacji (bielizny, nakrycia na ramiona, a nawet fryzury!). 

Podpisanie umowy
Jeśli kupujesz suknię w salonie, to na Twojej umowie powinny znaleźć się m.in. nazwa modelu sukni, kolor, informacje o poprawkach krawieckich (jakie będą, czy ich cena jest wliczona w cenę całościową, ile wynosi), data realizacji zamówienia (co do dnia), informacja o wszystkich dodatkach, które są zawarte w cenie (welon? pasek? inne dopinane do sukni ozdoby?), terminy płatności (najczęściej są dwa, po złożeniu zamówienia i przy odbiorze).
Jeśli wypożyczasz suknię, koniecznie... uważajcie na niekorzystne dla siebie punkty umowy. Dowiedz się czy obowiązuje Cię depozyt, jaki jest czas wypożyczenia, czy są możliwe poprawki sukni (i w jakiej cenie), w jakim stanie musicie zwrócić suknię (upraną, uprasowaną?) i jakie są koszty jej ewentualnego zniszczenia, a także co w sytuacji w której suknia ulegnie zniszczeniu jeszcze przed Twoim ślubem? I wszystko to zawrzyj w umowie.

Skrawek materiału
To coś co poza umową fajnie jest wynieść z salonu sukien ślubnych. Przyda Ci się do wyboru koloru butów, dodatków, kwiatów do bukietu, ewentualnie (bo nie polecam) koszulki dla narzeczonego.

Świętuj
Ja, z radości, że mam to już z głowy, kupiłam sobie czekoladę ;)

Kompletuj dodatki
Zacznij od butów i bielizny, bo to rzeczy, które powinnaś przynosić ze sobą na kolejne/właściwe przymiarki. Pamiętaj, że jedno i drugie musi przede wszystkim być wygodne, ich wygląd to kwestia ważna, ale drugorzędna.
Potem przyjdzie czas na ozdobę do włosów, biżuterie, pończochy/rajstopy, coś do nakrycia ramion, podwiązkę, coś niebieskiego/starego/pożyczonego/z kaprysu (i nie przesadź z nadmiarem dodatków, "tak ubiera się choinkę!")... Wszystkie te elementy możesz ze sobą zabrać na ostatnia przymiarkę, aby ocenić jak ze sobą współgrają.

Zapewnij sukni odpowiednie warunki
Przemyśl trzy sprawy:
1) Jak suknię przetransportować w nienaruszonym stanie ze sklepu do domu, a potem często z domu na miejsce ceremonii. 
2) Gdzie przez kilka ostatnich dni suknię przechowywać. Tak, aby nie przeszkadzała, nie była narażona na pobrudzenie, pomięcie czy brzydkie zapachy (z kuchni lub od papierosów). Trzymaj ją z daleka od dzieci, zwierząt i słońca. Suknia najlepiej będzie się czuła w suchym, ciepłym i luźnym pokrowcu, bez towarzystwa jakichkolwiek dodatków (welon najlepiej powiesić w osobnym pokrowcu) :)
3) Nie przymierzaj sukni (ani w domu, ani w salonie) nieostrożnie i w mocnym, brodzącym makijażu czy z nieumytymi rękami.
4) Zaplanuj awaryjne prasowanie. Prawdopodobnie w internecie wyczytasz o zamykaniu sukni w zaparowanej łazience i fakt - to działa na tiul czy organzę, ale koniecznie o najlepszy i najdelikatniejszy sposób jej wyprasowania zapytaj w salonie w którym ją kupisz

Po ślubie
Zaplanuj zapakowanie, transport, czyszczenie sukni już po całej zabawie i jeśli nie możesz tego zrobić Ty, to wyznacz do tego zadania odpowiednią osobę.

wtorek, 22 listopada 2016

Galeria Niepoprawnych Panien Młodych: Magda

Historia Magdy:

Pewnie większość z nas uważa, że jej ślub i wesele były wyjątkowe, inne i niezapomniane, w końcu poświęcamy całą masę czasu na przygotowania, w najdrobniejszych szczegółach analizujemy każdy moment ślubu i przyjęcia, tak żeby przygotować się na każdą ewentualność i żeby nic, albo prawie nic nie, było w stanie nas zaskoczyć... Dokładnie tak samo myślę o naszym dniu – był idealny i wyjątkowy :).

Nasze przygotowania nie skupiały się jedynie na wybraniu koloru czy motywu przewodniego ponieważ podjęliśmy decyzję, że chcemy stworzyć miejsce gdzie w przyszłości także inne pary będą mogły spełniać swoje marzenia :).
Nie ukrywam, że droga do 20 sierpnia 2016 była bardzo wyboista – zaczęło się od planu z deadline-ami, których oczywiście nie udało nam się dotrzymać :).
Pełną parą ruszyliśmy koło lutego - kupiliśmy namiot imprezowy, potem Flo zajął się planowaniem położenia podłogi. Własnoręcznie heblował deski, potem je frezował, kładł, cyklinował, olejował, a to wszystko na przestrzeni kilku miesięcy kiedy to ja odchodziłam od zmysłów, że nie zdarzymy.
W moim idealnym planie gotowy namiot miał na nas czekać od maja, a w rezultacie w piątek przed ślubem elektryk dopiero rozciągał oświetlenie :).

Kiedy skończyły się grube prace – czyt. podłoga w namiocie i na tarasie – mogliśmy się zająć przyjemniejszą częścią przygotowań.
Drogowskazy, które rozmieściliśmy w całym ogrodzie kierowały gości do miejsc, które mogli odwiedzić w czasie wesela, obwiązywanie lampionów ze słoi, przygotowanie winietek, ustawienia stołów, ramek z informacjami o księdze gości i śmiesznymi tekstami do toalet oraz koszyczkami ratunkowymi, które zrobiły furorę – zwłaszcza w męskiej toalecie ;).
Planowanie dekoracji i cała masa przyjemnych detali, które w efekcie złożyły się na ostateczny efekt.

W przygotowania włączyła się nasza rodzina i przyjaciele.
Pomagali nam w każdej wolnej chwili  – bez nich na pewno nie udało by się skończyć na czas :).
W piątek pletliśmy wianki z bluszczu, które były dekoracją namiotu, układaliśmy dekoracje z mchu, plastrów drewna i sukulentów na stołach – dodatkowo zamiast świec każdy stolik miał sznur cotton ballsów - wszystko to tworzyło ciepły, leśny klimat- nawiązując do otoczenia dzikiego i nieokiełznanego ogrodu w którym było samo wesele.

Ale przejdźmy do rzeczy – sam dzień ślubu.

Jestem bardzo wrażliwą osobą i byłam prawie pewna, że nie będę potrafiła powstrzymać się od łez – nie myliłam się :)
Rano znalazłam w skrzynce na listy kartkę od Agaty, która nie mogła być z nami tego dnia – kartka od niej sprawiła, że dotarło do mnie, że to już dziś jest ten dzień :) że muszę zacząć go przeżywać całą sobą już teraz, bo przecież tak długo na niego czekaliśmy i to się dzieje już :)

Pojechałam na makijaż i fryzurę do Magdy z fotograf Magdą - także jak się trzy Magdy spotkały, to nie mogło obejść się bez wpadek – nie dość, żee na miejsce przyjachałyśmy przekonane, że jesteśmy umówione na 9.00 (a nie na 9.30) to przez 15 minut dobijałyśmy się do niewłaściwego domu :).
Potem pojechałyśmy do Brzoskwini, gdzie catering dogrywał już ostatnie kwestie – nie byłabym sobą gdybym nie przeszła posprawdzać czy wszystko jest ok i czy ktoś jeszcze czegoś ode mnie nie potrzebuje :).

Oboje z Flo ubieraliśmy się w tym samym domu, ale tak żeby się nie widzieć – w ogrodzie zrobiliśmy first look (tutaj kolejny raz chciało mi się płakać, a Flo cały czas powtarzał, że on się wzrusza wewnętrznie :) co też było widać) i potem już poszło – błogosławieństwo na tarasie (tu z kolei płakali rodzice) i droga do kościoła.
Jechaliśmy mercedesem taty Florka, który od kilku lat stał nieużywany i został reaktywowany specjalnie na tą okazję :) Pogoda była piękna, więc tych kilka minut z wiatrem we włosach tylko we dwoje (nikt więcej się nie zmieścił ;)) pozwoliło nam się zrelaksować.

Oprawą całej mszy zajął się chór od krakowskich Dominikanów – stworzyli tak podniosłą atmosferę sacrum, że nie dało się powstrzymać łez.
Do kościoła wprowadzał mnie tata – była to jedna z bardziej wzruszających chwil – nawet teraz jak o tym piszę, mam łzy w oczach.
Przysięgę chcieliśmy mówić z pamięci – zresztą ksiądz proboszcz, który prowadził mszę wychodził z założenia, że przysięgę składamy sobie nawzajem, więc nie powinno się jej powtarzać za księdzem.
Niestety ja przy swojej kwestii dotarłam tylko do słów "...i ślubuję Ci...", bo gardło miałam ściśnięte i nie byłam w stanie wypowiedzieć ani słowa więcej, zaniepokojony ksiądz zaczął mi podpowiadać "miłość, wierność ...itd." i jakimś cudem udało mi się dokończyć przysięgę -  jak się później okazało rozczulając tym samym gości.
Później ksiądz upuścił nasze obrączki :) i atmosfera zupełnie się rozluźniła :).

Samo przyjęcie nie było standardowe. Po obiedzie goście mogli skorzystać ze strefy chilloutu, gdzie czekały na nich leżaki, pufy i koce (bo kto nie lubi wyciągnąć się po obiadku :)).
Poza tym były gry (piłkarzyki, jenga, bule, dart), każdy mógł  znaleźć coś dla siebie.
Była też wycieczka z przewodnikiem po ogrodzie (dla chętnych), którą prowadził tata Flo.
Przed wejściem do namiotu czekały na gości okulary słoneczne, japonki i wachlarze (te ostatnie rozeszły się jak świeże bułeczki - polecam), a na stołach przewodniki weselne – z mapką ogrodu, menu, informacjami o odwozach, podziękowaniami - tak żeby każdy był na bieżąco i żeby nic go nie ominęło.
Miałam wrażenie, że nasi goście czują się swobodnie - każdy mógł robić na co miał ochotę. Nie było przymusu siedzenia przy stole – tym bardziej, że serwowany był tylko obiad, a pozostałe dania były na bufecie i z grilla.

Nasz wodzirej z DjJem cudownie rozbawili gości od pierwszych minut nie dając im czasu na nudę. Idealnie dopasowywali zabawy i muzykę do potrzeb gości zachowując klasę a zarazem luz.

Barman Konrad przez pierwsze godziny wesela nie miał chwili wytchnienia – także szczerze polecam:).
No i nasz catering – sama pracowałam w branży gastronomicznej przez wiele lat, więc zwracam uwagę na wiele kwestii i jestem wyczulona na punkcie obsługi – mimo to nie udało mi się znaleźć żadnych słabych punktów – wszystko było na wysokim poziomie zarówno kulinarnym jak i personalnym.

Około 17.00 przyjechała fotobudka, która niestety po drodze się uszkodziła, ale chłopaki szybko pojechali po części i udało im się reanimować urządzenie, które przysporzyło całą masę świetnej zabawy.
Obok stała nasza księga gości z drewnianą okładką z ręcznie wypisanymi imionami i datą ślubu.

Przygotowaliśmy też prezentację z naszą historią – od maleńkości do zaręczyn, potem etapy budowy namiotu i całe przygotowania, poprzez zdjęcia naszych gości, kończąc na szczególnych podziękowaniach dla naszych rodziców.
Później był tort – przepyszny o smaku owoców leśnych i nugatu, a nasi goście na pożegnanie dostawali miniaturowe torciki o tym samym smaku.

Nad ranem kiedy emocje już opadły pomyślałam, że niczego bym nie zmieniła.
Najważniejsze, że przeżyliśmy ten dzień świadomie, przeżywając jego każda minutę – mając przez cały czas w tyle głowy powód dla którego się tu znaleźliśmy – naszą miłość, którą tego dnia ślubowaliśmy sobie nawzajem :).

Co było niepoprawne / rady:
* Wesele w namiocie -  samo w sobie jest nieco ryzykowne zważywszy na niepewna pogodę,
* Budowanie podłogi w namiocie i całej infrastruktury jest jeszcze bardziej niepoprawne :),
* Siedzieliśmy przy stole z naszymi znajomymi - w sumie około 25 osób - chcieliśmy żeby nasi rodzice i świadkowie dobrze się bawili, a nie siedzieli przy prawie pustym stole.  Zresztą szczerze polecam takie rozwiązanie – u nas się sprawdziło  w 100%.
* Mini torciki na pożegnanie dla gości o smaku tortu weselnego.
* Strefa chill outu z leżakami, paletami, poduchami i grami - największą furorę robiły piłkarzyki.
* Przysięga z pamięci - polecam z całego serca.
* Podziękowanie dla rodziców połączone z pokazem zdjęć pary młodej i całej rodziny - to świetna okazja żeby odgrzebać stare albumy i odkurzyć np. ślubne zdjęcia naszych wujków, nasi goście byli zachwyceni :)
* Przewodnik weselny na stołach - szczególnie jeżeli tak jak ja boicie się, że wasi goście nie są przyzwyczajeni do takiego stylu wesela jaki im serwujecie :) Warto ich nieco wprowadzić w temat zawierając w przewodniku menu, informacje o bufecie (żeby nie wyszli z wesela głodni ;)), informacje o odjazdach transportu, atrakcjach które dla nich przygotowaliście.

Polecam szczególnie:
Zdjęcia: Fotomagoria
DJ, Wodzirej: BROSART
Barman : BAR Machine
Catering: Jurek Catering
Miejsce: Brzoskwinia Ogród :)
Wianek, bukiet i bukiety na stolach: Magiczne Kwiaty Iwona Fudala




































































Kilka słów od NPM:
Gdy dziewczyny pytają co mają zrobić jeśli w ich okolicy nie ma wartych uwagi sal, pierwszym co przychodzi mi do głowy to szukanie lokali nieweselnych, ewentualnie wynajęcie namiotu/jurty. Jeszcze nie wpadłam na to, że można takie miejsce sobie stworzyć, od początku do końca. To nieprawne? To wręcz... szalone! I niesamowicie wyjątkowe.
Co najbardziej lubię w weselach? Swobodę i to, że nic nie trzeba. Nie trzeba siedzieć przy stole, nie trzeba tańczyć. Można po obiedzie położyć się na leżaku, zamiast z wujkiem tańczyć, to grać w półkrzyki, w każdej chwili zerknąć w program imprezy i nic nie przegapić (wiem jak boli przegapienie tortu!). To jeden z tych pomysłów na wesele na którym nawet ja czułabym się wyjątkowo dobrze, kompletnie nie mając okazji do nudy i myśli "ale bym już poszła spać" :)