Prztyczek w nosa branży ślubnej

etsy

Kiedyś uważałam, że śluby i wesela są dla... specyficznych ludzi. Nie tylko dla specyficznych Par Młodych, ale i dla specyficznej branży - fanatyków zafiksowanych na punkcie efektów swojej pracy i niedostrzegających nic poza czubkiem własnego... talentu. Miałam wtedy 15 lat, dziś mam prawie dwa razy więcej. Przez prawie dwa lata bardzo przyjemnie się rozczarowywałam... I nawet nie wiecie jak fatalnie się czuję, gdy ktoś mi udowadnia, że to myślenie 15-latki jednak miało sens.

Wiem, że przez pryzmat kilku osób nie powinno oceniać się wszystkich. Nie oceniam, ja... przestrzegam na zapas ;) Mogę siedzieć tu i pisać o dekoracjach, formalnościach, sukienkach, ale ZAWSZE podstawą i tym co mnie w ślubach i weselach fascynuje będą emocje i relacje. I tak, przez ten pryzmat, ze swojego kącika obserwuję sobie branżę ślubną. Patrzę na to co tworzą, jak odnoszą się do innych ludzi, ale także na takie "pierdoły" jak sposób pisania o tym co robią czy odpisywania na emaile. Dziś będzie o drugiej cześć tego długiego zdania - o taktowaniu innych.

Oczywistym jest (wystarczy posłuchać branży ślubnej), że bardzo często usługodawcy obgadują ludzi na weselach. Parę Młodą, gości, tort i co tylko nawinie im się na język. Nieładnie (ale to takie ludzkie, co nie?), ale tam są anonimowi, jeśli robią to dyskretnie, to nikt tego nie usłyszy, nie powtórzy i nikomu nie będzie przykro.

Dostrzegam, że "branża ślubna" (wybaczcie wszystkich w jednym worku) to w sporej części ludzie, którzy uwielbiają krytykę, czasem tak mocną, że zahaczającą o obrażanie i przypominającą nie internetowy hejt, a nękanie! No bo jak to tak... zobaczyć kiepskie zdjęcia i ich nie skrytykować? Ale nie fotografa, bo nie ma się go pod ręką, tylko Pannę Młodą, bo po co się cieszy, skoro ktoś (kolega! nie profesjonalny fotograf!) zrobił jej "tragedię ze zdjęć"? Trzeba to napisać i to nie raz, a 20 razy, byle bardziej dowalić, "bo to nie hejt, to edukacja czym są dobre zdjęcia". Nie zwrócić uwagi na to co jest nie tak, a atakować, po raz 50, aby dotarło i zabolało. Że złe, że kicz, że nawet za darmo by się ich nie wzięło... Co tam uczucia drugiej osoby, jeszcze by komuś korona z głowy spadła, gdyby je poszanował! Bo przecież nie wolno mieć kiepskich zdjęć, używanej sukienki i wybrać książek zamiast kwiatów. Bo inne niż Twoje priorytety, to złe priorytety, co nie? Zwłaszcza, gdy nie pozwalają Ci zarobić!

A może, pomijając nieprzyjemną formę wypowiedzi, w tej krytyce niektórzy mają rację? Pewnie, że mają. Tylko zapomnieli o jednym. To co piszą w internecie, pod swoim nazwiskiem i z nazwą firmy w której pracują obok niego, to dla nich solidna antyreklama. Bo nie liczy się tylko jakość ich pracy, ale i sposób w jaki podchodzą do ludzi, zwłaszcza do tych, których gustu czy podejścia do jakiejś sprawy nie rozumieją. I tak sobie z ukrycia patrzę jak niektórzy zawodowo strzelają sobie w kolano (a przy okazji, niestety, obywa się podobnym profesjom)...

Życzę... 50 głębokich oddechów, 50 przemyśleń i odpowiedzi na pytanie "czy na pewno chcę to napisać". Bo nigdy nie da się myśleć za dużo i za bardzo, gdy stara się o pozytywny wydźwięk swojej wypowiedzi.

* * *

Tekst pisałam wczoraj. Zła i rozczarowana. Dopiero gdzieś po drugie w nocy dotarło do mnie, że chcę tu jeszcze coś napisać, coś co w świecie idealnym widziałabym też tu.

Wiecie co to jest feedback/informacja zwrotna? Wiecie co w tym kontekście oznacza ”kanapka”? Zapewne tak mniej więcej ;) Więc tłumaczę.
Feedback oparty na kanapce to sposób dawania informacji zwrotnej, która zamiast negatywnych odczuć daje motywację. Nie skupiasz się jedynie na błędach, a dajesz komuś również swoją opinie o możliwych rozwiązaniach sytuacji i narzędziach, które mogą w tym pomóc. Może tego jeszcze nie wiesz, ale jeśli chcesz kogoś czegoś nauczyć (‘"edukować"), to najefektywniej wyjdzie Ci to, gdy wprowadzisz swojego ucznia w pozytywny stan emocjonalny.
Kanapka, o której wspomniałam na początku, wygląda tak:

1) Dostrzegasz to z czym krytykowana osoba sobie poradziła lub to co w jej pomyśle Ci się spodobało. Mało kto zawala coś koncertowo i nie da się w jego działaniu zobaczyć nic pozytywnego. Zawsze też docenić można chęci, wysiłek. Postaraj znaleźć się minimum jedną, a najlepiej 2-3 rzeczy za które możesz kogoś pochwalić. Pozytywny komunikat powinien być szczery, nie może być odebrany jako żart czy ironia.
2) Teraz mówisz o tym co ktoś powinien poprawić, ale… z pozytywnym wydźwiękiem . Nie mówisz o  tym co było źle, ale o tym jak można to zrobić lepiej. Jeśli potrafisz, możesz podać rozwiązanie problemu. O ile na takie rozwiązanie nie jest za późno (bo ślubu nikt nie powtórzy, raczej).
3) Swoją wypowiedź podsumuj pozytywną informacją. Może być ona nawiązaniem do tego co mówiłeś/aś się na początku. Ma motywować i zachęcać do rozwoju/poprawy.

Powodzenia w stosowaniu!

P.S. Wiem, to trochę takie porywanie się z motyką na słońce, ale... kto mi zabroni? ;) Chciałam, to napisałam, o!